Teoria nie musi być nudna
Szkolenie adeptów jeździectwa zgodnie z zasadami Polskiego Związku Jeździeckiego jest procesem żmudnym i pracochłonnym, wymagającym wiedzy, wizji oraz zaangażowania ze strony instruktorów i trenerów. Dla takich osób priorytetem powinno być kształcenie ustawiczne w zagłębianiu zasad sztuki jeździeckiej i metodyce jej przekazywania osobom przez nich szkolonym w sposób jak najbardziej zrozumiały i atrakcyjny. Na szkoleniowcach spoczywa odpowiedzialność za rozwijanie prawidłowych zachowań i nawyków jeździeckich na każdym poziomie zaawansowania jeźdźca.
Szczególnego znaczenia nabiera zatem prawidłowe wprowadzenie nowych adeptów do tej wspaniałej dyscypliny. Temu zadaniu mają sprostać przede wszystkim instruktorzy szkolenia podstawowego.
Pierwsze zajęcia w szkółce jeździeckiej – wrażenie robi już sam bliski kontakt ze zwierzęciem, a gdy dochodzi jeszcze siedzenie w siodle na dużej wysokości, poruszająca się masa mięśni konia, brak „pasów bezpieczeństwa i hamulca” – emocje ogromne, co bardzo utrudnia stosowanie się do wskazówek instruktora prowadzącego jazdę.
W naszej ocenie dobrym rozwiązaniem w szkoleniu przyszłych jeźdźców jest wykorzystanie bardziej stabilnego rumaka.
W Klubie Jeździeckim „Dworek” w Okuniewie pojawił się w tym roku drewniany koń Pinokio o wysokości ok. 155 cm.
Omawianie zasad bezpieczeństwa, siodłania, podpinania popręgu, dopasowywania długości strzemion, prawidłowe trzymanie wodzy, a także wielokrotne powtarzanie ćwiczeń wsiadania i zsiadania z konia, może się teraz odbywać bez udziału żywego konia.
Uświadomieniu i zobrazowaniu kontaktu ręki poprzez wodze z pyskiem konia służą odpowiednio zamocowane linki zakończone ciężarkami.
Zrozumienie istoty i wyćwiczenie półsiadu, podnoszenia się w siodle podczas nauki anglezowania, prawidłowego utrzymania pozycji łydki i ręki na nieruchomym modelu pozwala na łatwiejsze wprowadzenie tych elementów do jazdy na żywym koniu.
Cierpliwość naszego rumaka pozwala więc na precyzyjne omówienie i ćwiczenia pożądanego ułożenia każdej części ciała jeźdźca.
Zastosowanie drewnianego konia do zajęć szkoleniowych pozwala na ich uatrakcyjnienie, wprowadzanie nowych ćwiczeń w sposób ciekawy i bezpieczny dla jeźdźca, umożliwia stosowanie wielu powtórzeń, dostarcza pozytywnych wrażeń i buduje dobre relacje pomiędzy szkoleniowcem, a jego uczniem.
P.S. Autorami zdjęć w całej sesji są: Iwona Mikulska i Emilio Cocozza.